ورود
عضویتقطعات ادبی > حافظ
|
|||
|
حافظ - دیوان غزلیات - غزل شماره ۴۹۰ با تصنیف استاد شجریان
در همه دِیر مغان نیست چو من شیدایی / خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی / #حافظ
1
در همه دِیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی
2
دل که آیینهٔ شاهی‌ست غباری دارد
از خدا می‌طلبم صحبت روشن‌رایی
3
کرده‌ام توبه به دست صنم باده‌فروش
که دگر مِی نخورم بی رخ بزم‌آرایی
4
نرگس ار لاف زد از شیوهٔ چشم تو مرنج
نروند اهل نظر از پی نابینایی
5
شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان
ور نه پروانه ندارد به سخن پروایی
6
جوی‌ها بسته‌ام از دیده به دامان که مگر
در کنارم بنشانند سهی‌بالایی
7
کشتی باده بیاور که مرا بی رخ دوست
گشت هر گوشهٔ چشم از غم دل دریایی
8
سخن غیر مگو با من معشوقه‌پرست
کز وی و جام مِی‌ام نیست به کس پروایی
9
این حدیثم چه خوش آمد که سحرگه می‌گفت
بر در میکده‌ای با دف و نی ترسایی
10
«گر مسلمانی از این است که حافظ دارد
آه اگر از پی امروز بود فردایی»
لینک‌های شبکه‌های اجتماعی
شعر (View Page)
حافظ - دیوان غزلیات - غزل شماره ۴۹۰ با تصنیف استاد شجریان
حافظ - دیوان غزلیات - غزل شماره ۴۹۰ با تصنیف استاد شجریان
