ورود
عضویتقطعات ادبی > حافظ
|
|||
|
حافظ - دیوان غزلیات - غزل شماره ۱۸۲
حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند / محرمی کو که فرستم به تو پیغامی چند / حافظ
۱
حَسْبِ حالی نَنِوِشتی و شد ایّامی چند
مَحرمی کو که فرستم به تو پیغامی چند؟
۲
ما بدان مقصدِ عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نَهَد لطفِ شما گامی چند
۳
چون مِی از خُم به سبو رفت و گُل افکند نقاب
فرصتِ عیش نگه دار و بزن جامی چند
۴
قندِ آمیخته با گُل نه علاجِ دلِ ماست
بوسه‌ای چند برآمیز به دشنامی چند
۵
زاهد از کوچهٔ رندان به سلامت بگذر
تا خرابت نکند صحبتِ بدنامی چند
۶
عیبِ مِی جمله چو گفتی، هنرش نیز بگو
نفیِ حکمت مکن از بهرِ دلِ عامی چند
۷
ای گدایانِ خرابات خدا یارِ شماست
چشمِ اِنعام مدارید ز اَنعامی چند
۸
پیرِ میخانه چه خوش گفت به دُردی‌کشِ خویش
که مگو حالِ دلِ سوخته با خامی چند
۹
حافظ از شوقِ رخِ مِهر‌فروغِ تو بسوخت
کامگارا نظری کن سویِ ناکامی چند
لینک‌های شبکه‌های اجتماعی
شعر (View Page)
دیوان حافظ - غزل شماره ۱۸۲
دیوان حافظ - غزل شماره ۱۸۲
شعر (View Page)
دیوان حافظ - غزل شماره ۱۸۲
دیوان حافظ - غزل شماره ۱۸۲
شعر (View Page)
دیوان حافظ - غزل شماره ۱۸۲
دیوان حافظ - غزل شماره ۱۸۲
