ورود
عضویتقطعات ادبی > حافظ
|
|||
|
حافظ - دیوان غزلیات - غزل شماره ۳۷۶
دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم / سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم
۱
دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم
سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم
۲
نیست در کس کرم و وقت طرب می‌گذرد
چاره آن است که سجاده به مِی بفروشیم
۳
خوش هوایی‌ست فرح‌بخش خدایا بفرست
نازنینی که به رویش مِی گل‌گون نوشیم
۴
ارغنون ساز فلک ره‌زن اهل هنر است
چون از این غصه ننالیم و چرا نخروشیم؟
۵
گل به جوش آمد و از مِی نزدیمش آبی
لاجرم زآتش حرمان و هوس می‌جوشیم
۶
می‌کشیم از قدح لاله شرابی موهوم
چشم بد دور که بی‌مطرب و مِی مدهوشیم
۷
حافظ این حال عجب با که توان گفت که ما
بلبلانیم که در مُوسم گل خاموشیم
لینک‌های شبکه‌های اجتماعی
شعر (View Page)
دیوان حافظ - غزل شماره ۳۷۶
دیوان حافظ - غزل شماره ۳۷۶
شعر (View Page)
دیوان حافظ - غزل شماره ۳۷۶
دیوان حافظ - غزل شماره ۳۷۶
