ورود
عضویتقطعات ادبی > حافظ
|
|||
|
حافظ - دیوان غزلیات - غزل شماره ۲۲۵
ساقی حدیثِ سرو و گل و لاله می‌رود / وین بحث با ثَلاثهٔ غَسّاله می‌رود
۱
ساقی حدیثِ سرو و گل و لاله می‌رود
وین بحث با ثَلاثهٔ غَسّاله می‌رود
۲
مِی ده که نوعروسِ چمن حَدِّ حُسن یافت
کار این زمان ز صنعتِ دَلّاله می‌رود
۳
شِکَّرشِکن شَوَند همه طوطیانِ هند
زین قندِ پارسی که به بَنگاله می‌رود
۴
طِیِّ مکان ببین و زمان در سلوکِ شعر
کاین طفل یک شبه رَهِ یک ساله می‌رود
۵
آن چشمِ جادوانهٔ عابدفریب بین
کش کاروانِ سِحْر ز دنباله می‌رود
۶
از رَه مَرو به عشوهٔ دنیا که این عجوز
مکّاره می‌نشیند و مُحتاله می‌رود
۷
بادِ بهار می‌وزد از گُلْسِتانِ شاه
وز ژاله باده در قدحِ لاله می‌رود
۸
حافظ ز شوقِ مجلس سلطان غیاثِ دین
غافل مشو که کارِ تو از ناله می‌رود
لینک‌های شبکه‌های اجتماعی
شعر (View Page)
دیوان حافظ - غزل شماره ۲۲۵
دیوان حافظ - غزل شماره ۲۲۵
