سید سلمان رضوی (به انگلیسی: Seyed Salman Razavi) متولد 27 شهریور 1331 در شهر زیراب از سرزمین سوادکوه است. او از همان دوران کودکی علاقه فراوانی به خواندن کتاب داشت و بزرگترین و زیباترین لحظاتش را در داستانها و مطالب کتاب‌های مختلف جستجو می‌کرد.

زندگی شخصی

سلمان دوران ابتدایی تحصیلات خود را در شهر زیراب به سرانجام رسانده و برای ادامه تحصیل، به مانند بسیاری از نوجوانان دوران خود، به شهر قائمشهر نقل مکان کرده و از همان سن و سال، زندگی مستقل از خانواده و در کنار همسالان دیگر خود را آغاز کرد. تنهایی و دوری از خانواده در سنین ابتدایی نوجوانی و مرگ مادرش در 15 سالگی، نقش بسیار زیادی را در شکل‌گیری روحیات و احساسات وی داشت که در نهایت در موسیقی و نویسندگی خودنمایی کرد.

در دوران مدرسه ساز نی می‌نواخت و پس از بازگشت از خدمت سربازی در سال 1354 مدتی مشغول به نواختن ساز سنتور شد. در نهایت این ساز سه‌تار بود که در دل او جای گرفت و تبدیل به ساز اصلی وی شد و یکی از بزرگترین افتخاراتش نیز شاگردی نزد استاد احمد عبادی است.

سلمان در سال 1356 به عنوان کارمند وارد بانک صادرات ایران شد و در استان مازندران مشغول به کار شد. به دلیل آشنایی نسبی با زبان انگلیسی مسیر شغلی خود را در بخش ارزی ادامه داد تا زمان بازنشستگی.

با توجه به مطالعات زیاد، روحیات شخصی و نیز طبع نویسندگی پنهان در او رفته رفته مسیر هنری وی را به سمت نوشتن کتاب تغییر داد. اولین کتابی که در اوایل دهه 1360 شروع به نوشتن آن کرد و چند سالی درگیر آن بود، رمانی با عنوان «گالش» بود که در دست به دست شدن بین چند ناشر، مفقود شده و هیچوقت پیدا نشد. اما این مسئله باعث دلسردی او نشده و شروع به آموختن فنون نویسندگی حرفه‌ای نزد اساتیدی چون محمود دولت آبادی نمود.

سال‌ها بعد داستان کوتاه تمام توجه وی را به خود جلب کرده و ضمن شرکت در کلاس‌های اساتید بنام چون حسین پاینده، شروع به نوشتن داستان‌های کوتاه کرد که اولین کتاب وی به نام «سرنای خاموش» در سال 1385 شمسی به چاپ رسید، که با توجه به انتخاب ناشر نامناسب امکان پخش خوبی نیافت. وی نوشتن را ادامه داد و تا زمان نگارش این متن بیش از 6 عنوان کتاب را در کارنامه خود دارد.

آثار

• سرنای خاموش، داستان کوتاه، سال 1385 خورشیدی
• گریز، داستان کوتاه، سال 1398 خورشیدی
• چون شاهزاده مغرور، داستان کوتاه، سال 1398 خورشیدی
• اسطوره‌ای به نام مهندس محمدعلی مفرح و رضا یاسری، داستان کوتاه، سال 1398 خورشیدی
• خانه‌ی مفرح، داستان کوتاه، سال 1400 خورشیدی
• ما و کره جنوبی، داستان کوتاه، سال 1401 خورشیدی
• آخرین زمین کشاورزی، داستان کوتاه، سال 1402 خورشیدی